Ama O Bilmiyor
Kolay olmadı olmayacakta,
Üzgünüm bu yaşam daha fazla dayanamayacak. Bu bedbahtlık hislerime karşı beyhude bir dellallık Ve art niyet hayallerin idam sehpası kalbim Düşüyor! Düşünce üşüyor, Üşüdükçe büyüyorsun, Büyüdükçe yıkılıyorum. Kent ayaz hüzünleri tam şakağımdan indiriyor Sahipsiz bir iklim sıçrıyor beynimden aynaya Kendimi görüyorum yine rüyalarımda, Ağlayan gözlerin ulvi tarafı hıçkırıyor yalnızlıklara, Burası aydınlığa küs bir adamın hayranlığı kadar özel Artık kendi hayatında bir mektup mumu kadar ışığı olmayan Kendi öykülerinin ağır pesimisti oluyorum. Sararıyorum önümden düşen yapraklar gibi Ben çiçeğimi arıyorum sonbaharın ortasında Ve son baharı yaşıyorum sanki ayaz rüzgarlarla Onu arıyorum kendimden habersiz. Ama o bilmiyor. Yıkılıyorum şarkılara,şehre,rüzgara,zamana, Ama o bilmiyor. |