yaz dedin mi azizim...
ben en çok gemilerin gecikmelerini severdim, denizi değil
gemici çocuklarının babalarını pencerelerde bekleyişini
kadınların eşlerini her an denizden dönecekmiş gibi
hazırlıklarını severdim, denizi değil


bir de paçalarımı ıslatmasını severdim
yaz dedin mi, denizi değil
dalgaların yüzünden kıyılarda gezinirken


yüzümün ıslanmasını da severdim
deniz kabukları ararken
sümüklü böceklerle buluşup başka dilde konuşmayı da severdim
ama... denizi değil



sorma bana azizim, yaz dedin mi
uçurtmaları severdim
ellerim benim değildi o zamanlar
yarı kopuk kuyruğunu düşürmeye çalışan uçurtmaları işçiye benzerdi


uçurtmacının bile bilmediği her yola giden uçurtmalar
hep o kandırıkçı mızıkacının paslı mızıkasının emrindeydi
eksik notalarıyla her müziği çalan mızıkacının
uçurtmayı severdim, kuyruğunu değil



yaz dedin mi
peronlar gelir aklıma
yaşlı ve yorgunların taşıyamadığı valizleri arar gözlerim
gidemeyeceğim uzak yerlere parmak izlerimi yollardım o zamanlar


ve ben o zaman en çok güneşin geç batmasını severdim
bir de ısırgan otlarının parmak izlerimi yakmamasını severdim
peronlardaki öksürükleri değil




* * *



şimdi dört duvarımı denizle kaplamışlar azizim
denize bakıyorum, ıslık çalıp çekip gidiyor
önüm arkam sağım solum sobe der gibi
nasıl da unuttum bir de sen vardın ya, a b e c e


şimdi ne zaman gözlerime götürmek istesem ellerimi
tuz kaplıyor hep tuzakları
ne zaman kapatsam gözlerimi mızıka çalıyor içinde deniz böcekleri
dalgalar yayılmış içinde, güneşleniyor sereserpe...


bir uçurtmanın kuyruğuna asılıyorum
güneş batmamış gibi
üzümler görüyorum asmaların üstünde asılı


"uçuyorum"


az ilerideki fırından burnuma yanık ekmek kokuları geliyor
dün ölen komşu dede üç tekerlekli bisiklete binmiş
el sallıyor bayır aşağı...


siyah üzümden beyaz şarap yapıyor kızıl saçlı kadının biri
benim güneşimi kumbaraya atmaya uğraşıyor bir çocuk
ya karanlıkta kalırsak azizim



üzümler de bitti
geminin bacasından duman tütüyor, görüyor musun


hayırdır azizim
gidiyor muyuz ne dersin?