Seni sevmek ne güzel şey,
Yokluğunu varmış gibi,
Geceyi gündüz gibi,
Bir pınarın akışı gibi,
Ve buz gibi bir şehir de,
Senin hayaline sarılarak ısınmak,
Ne güzel şey sevgili.

Hiç bu kadar üşümemiştim.
Kuşlar göç halinde,
Gökyüzü siyah giyinmiş gibi,
Ben sensizliğin gün batımına,
Kirpiğinin her bir teline,
Kendimi asarak intihar ediyordum.
Sen içimde yaşıyordun,
Ben kendimde ölüyordum.
Kör bir kurşunun,
Kalbimden vurması gibi,

Beklemek ölümün diğer adıdır bilirim.
Ama, ben seni beklemeyi,
Yaşamaya değiştirdim sevgili.
Sensiz yaşamak,
Pas tutmuş bir kilidi,
Yüreğime vurmak gibidir.
Ben seni yüreğime vurarak sevdim.
Seni sevmek ne güzel şey,
Yokluğunla, varlığını,
Bir arada yaşamak gibi korkunç,
Ve nefes almak kadar basit,
Ve yaşarken ölmek kadar zor,
Seni öyle sevdim işte.
Hem nefes alır gibi,
Hem de nefessiz kalır gibi.

Seni sevmek ne güzel şey,
Hiç kimsenin beni sevmesini istememek gibi,
Elime başka bir elin değmesine izin vermemek gibi,
Sensiz güneşin doğmasını istememek gibi,
Ve tenime rüzgarın bile iltica etmesine izin vermemek gibi,
Kendime sığınıp, sende mülteci kalmak gibi,
Ülkem gibi, yasak bir dil gibi,
Ve illegal bir şehrin duvarlarına sırtımı yaslar gibi,
Seni sevmek ne güzel şey,
Seni sevmek ne güzel şey sevgili.

İbrahim Dalkılıç

01/12/2014
22:50 izmir