Güneşi arkalayıp eşiğimde duran dost!
İyimser tarafınla topla yükü, gel beri
Dilde süzmeden sözü, yüze doğru vuran dost!
Üzüntüme ortak ol, bir gönlümü al bari

Düşünce kuyusunda düzü bulmak mesele
Yok olmak işten değil kaybolarak balcıkta
Hayatın akışında farzet kapıldım sele
Sürülürken girdaba, hayra koşsan azcıkta

Varlığına her zaman dualar gönderdiğim;
Göster samimiyeti can vereyim yoluna
Hürmet ile andığım, güzellikle yerdiğim;
Canözünde ne kadar yer var Allah kuluna

Telaş ve endişeyle abluka altındayken
Hâlime vakıf olman dünyaları bahşeder
Oysa kendi içinde, benliğin katındayken
Dostunun derdi ile şahsın nasıl baş eder

Kâinat dehlizinde canımda bir üşüme
Merhem sürse yarama bir sıcacık gülüşün
Gönlümden geçenlerse her gün gidiyor güme
Muhabbet sınırında açık nerdedir düşün

Vakti dar zamanlarda bahçene ayak basıp
Uğrun uğrun gezerek görsen sevgi ekeni
Nefsinle anlaşarak ruhu kastıkça kasıp
Sunma artık ısrarla gül yerine dikeni

Samimi niyetime isyankâr hallerinle
Ne zaman görsem seni hep kaçak güreştesin
Hakkım yok üzerinde ortadaki yerinle
İşte dostluk örneği! Düşmanla peşkeştesin

Sana ’dostum’ demiştim ’güven zor süreç’ diye
Ne yazık minnet ile gidilmiyor ileri
Unutma sen de bir gün varıp yanlış kişiye
El verip önemsersen teper gerisin geri.


Nezahat YILDIZ KAYA