KAÇINCI VAZGEÇİŞ
Uğruna koca bir es verdiğim o molalar
Hani doğduğum gün annemim kucağında Hani çoğaldığım gün aşk sandığımda. Hicap etmekten bitap düşmüşken Sonsuz kere sen aklıma düşmüşken… Kolaysa yâdsı, say söv Hiç mi hiç inkâr etmem Bürünmediğim hiçbir rol. Ne kadın ne ana Koca bir çocuk adeta Ve devrilmişken onca yol. Biraz beyaz biraz kara Gün ve gün büyüyen o yara. Reddi güç kabulü güç Hep yanımda olmadı mı İlahi Güç. Nesiller boyu süregelen, Bazen yalın Bazen kabulü zor o ikilem. Ölümsüz sandığım ömrün Ta uzaklardan çağıran yankısı Olası mı doğmak yeniden Hanidir korktuğum adına ölüm denen… Yine de bin beter ölümden Günü devirip geceye ererken Bir ben eremedim nihayete Kaçıncı vazgeçiş ömür törpüsünden. |
Özlem Demirkaya &*.*&