Zühre’sisin muadili olduğum gök ikliminde sırnaşık mehtabın da g/izini süren ve süregelen matemimsin geceye yolculuk başlamadan sağdığım sözcüklerle tıktığım içine bavulumun ne de olsa az sonra kararacak evren ve ben baş başa kalmışken Huda’mla aydınlık kılınırken dünyam hayali arkadaşlarıma ettiğim veda gibi yalnız geçen çocukluğumun hala sonlanmadığı o buğulu sesinde aşkın yâd edeceğim âşık olduklarımı…

Aşikâr aşkım ben: aşikâr çocuk kalbimde seken tek hece
Reşit olmamışken dahi düştüğüm aşklarım…
Bakmayın hani çoğul nüksettiğine
Ne de olsa aşka âşık ve aşina yüreğimin
Mizacı ile kondum ben İlahi Ateşe.

Yüzümden düşen bir parçadan ördüğüm devasa bir buket
Her salındığımda aşkla
Hicabın da karekökünde saklı iken yalnızlığım…
Ah, hafız sanma ki sıradan bir faniyim sıra dışı mevsimde
Saklı tuttuğum mealim
Ve ben defalarca aşka düştüm
Hüznüm dahi reşit değilken
Komşu çocuğun bindiği bisiklete doğru koştum
Yalpalarken sokağın bitiminde
Heyecanla özür de diledim
Kazaya sebebiyet vermeden koşar adımlarla evime gittim.

Henüz yetim düşmemiştim
Babamın koruyucu kanatları
Ve ayıp sandığım aşkın beni çağıran varlığı
Bilemedim bir yitim olacağını
Bilemedim de yüreğimin ritminde sonsuza kadar saklı olacağını
Komşu çocuk taşındı sonra unuttum da onu
Yıldız hızında
Sektiğim kaldırım değil
Sarktığım pencere hiç değil
Benden millerce yol uzakta kim varsa
Bazen bir film yıldızı bazen parlarken ismi
Delişmen mevsime esir düşmüşlüğümle
Dünyanın diğer ucundaki sanatçıya âşık oldum
Hatta ona mektuplar yazıp
Okuldaki yolculuğumla İngilizce kalem dostum oldu

Rengim mi?
Rakımım ya da…
Yakalandığım rüzgâr mı?
İyi de esen benim iç âlemime
Emsalsiz üşüdüğüm
Bazen titreyip aşka düştüğüm
Her halükarda sevebildiğim aşikâr
Öylesine temiz ve saf aşklardan geçti ki yolum ve ömür
Sadık olduğum kadar iç âlemime
Hem Rabbimdi sevmemi öneren
Bense bilmeden İlahi Aşkın peşinde
Dönendiğim kadar aşkın çevresinde
Meğerse pervane kimliğimi bahşetmiş kader.

Evet, ışığım…
Evet, karanlığın dibine vurduğum…
Elbet eyerlediğim atım ve çizmelerim
Belki de tuzruhu içtiğim kazan
Ayan beyan aşka âşık
Şadırvanında benliğin nasıl da uzak
Durduğum nice gölge nice münafık
Bense âşık oldukça koşan Rabbine.

Aşk hep muhalif.
Aşk illa ki dertlerden mustarip.
Aşk hep de imkânsız
İşte bu yüzden çok sevdim pervasız
Bile bile gerçeğe dönmeyeceğini asıldım hareye gökte saklı
Harladım özlemi özneme sadık
Hırlayan köpeği de sevdim
Havsalam almazken beni yok sayanları dahi
Muzip ve muktedir yürek iklimim
Sevdamın da vaveylası
Aşkla erdim hidayete
Yaza yaza geldim nihayete
Lakin bir adım sonrası yeniden doğmaya delalet
Ölüp dirildim pekmezinde aşkın
Bildiğiniz aşklardan da değil hani:
Bense alabildiğine ılıman ve ıssız.

Hasat zamanı düştüm yola…
Kimse haset dolu uğramadım yanına.
Hazandım ya da kış
Kışkışladığım kimse nefreti sırnaşık
Haz etmedim yalandan
Haiz olduğumsa devasa bir yürek ezelden.
Hakkın rahmetine kavuşan kaç âşıksa
Şıklardan elediğimse imkân dâhilinde
Neyse vuran yüreğime
Bazen vurgun yediğim
Düşmez kalkmaz bir Allah madem
Başım gözüm üstüne
İçine düşülesi nice aşktan da aldığım payıma
Katık ettiğim nice duygu

Bense kararlılık ile ilerlerken Allah yolunda
Elbet bulduğum kendim ve Rabbim
Umduğumdan ötesi uğurladığım nice duygu nice sabi
Ben ki saf varlığımla
Saf tuttuğum kadar aşkın merkezinde
Kıraç topraklardan ürünler biçtiğim
Şüheda olan hangi duyguysa aşkın da içtiği
Bir bir deştiğim ömrün kuytularında sahi saklı
Elbet aşkın mizanseni
Sönmezken de feri
Neferiyim aşkın ve kâinatın
Mademki O, verdi emri.