İçsel bir ritim idi ölümün ç/ağrısı içimi içime çektiğim yalnızlığınsa kalburüstü sevdası mıhlanıp da kaldığım yer gök bakır aşksa uykuda elbet yüreğim sevdamla ilintili ulağı sessizliğin…

Göz pınarlarım t/aşkına sebebiyet veren
Kalemse külüstür motoru içinde debelendiğim
Batağın atar damarımsa hüzün
Bestesi ömrün
Yerle yeksan etmişken iklim,
Bir ara namesi s/onsuzluğun da kap kaça uğradığı
Evladiyelik duygular
Merhametin ana kıtası
Sevdam ötesiz bir yolculuk
Bandığım sevgiyi
Şerefimle yaşamanın meali
Yoksa, yoksa baş koyar mıydım bu yola?
Cafcaflı bir tantana
Renklerin hası ak kara
Ak akçe kara günün hizmetçisi
Ve boykot ettiğim kadar hâsıl olan hüznü
Üzüncü belki de ömrü
Yâd ettiğim dünümü
Körelten şarlatan zalim
Sözcükler ekmeğim
Kalem hicrim
Acılarsa hicretim
Göç mevsiminden geri duramadığım
Öcümü aldığım kadar zulümden
Tırnak arası bir duygu asla değil
Türediğim kadar ümidin ayak izi
Tünediğimse şiirler sarkacı
Var olmanın muhtevası
Günü gününe de uymuyor madem insanın
İhtiraslı bir esinti asılı kaldığım göğün isi
Bir ney sesi d/okunan kalbime
Neyden ibaret isem artık
Tamburu sevdanın
Fildişi tuşlarında duvar piyanomun
Yağmalandığı kadar notalar
Revnak bir ayraç
Basmakalıp sevgilerde alabildiğine uzak
Sesi soluğu kesildi madem iblisin
Ve işte çocuk olmakla ilintili
Her yazılan alnımdaki yazgıya da eşlik eden
Yüzü suyu hürmetine dinmeyen coşkumun
Arzı endam eden yeni gün ve turuncu güneş
Tutuşan sözcüklerle ruhum nasıl da eş
Bildi şiiri
Aş bildim bileli aşkı
Arşı alaya çıkan yeknesak sancı
Sanrılar kulum kölem
Sağdıcım içtiğim kahvem
Kalemimse adeta bir kaşağı
Kaşıdığım kadar yaralarımı
Yâdı dünün teselli
Bildiğim ansızın tecelli
Eden bir ışık gibi yüreğimin yarıladığı
Yolu daim kılmakla iştigal
Adeta sözcüklerle hemhal
Yenide doğduğumun müjdecisi
Yazdığım her şiir kat çıktığım kadar hazanın yalnızlığını
Tokuşturduğum duyguların ve mutluluğun rötarlı
Tutukluluğu
Dem vurduğum kadar duygulardan ufkuma uzanan
Adeta bir koşu atı kalemin
Sihirli dünyasında ansızın dokunan bir el gibi
Yelin çığlığı yâdında yalnızlığın isli
Gövdesine şehrin tutunan şiirlerim elbet parmak izim
Bir imgenin çığırtkanlığı
Beni ansızın baştan çıkaran bir inilti
Avurdu çökük göğün
Dibine vuran hüznün bekası
Ardıç kuşlarından aldığım selamı
Nasıl ki saldım sonsuzluğa
Yüce Mevla’m beni aralıksız kayıran
Bir şiirden de fazlası saklı
İçindeki hikâyesinde şiirin
Bir parmak bal çaldım çalalı kadere
Zamlı tarifesi
Hüzün denen kerrat cetveli
Yine yaptı yapacağını
Kıyısından döndüğüm ölüme
Aralıksız nazire ettiğim kadar da zalime
Şiirlerimdir beni masum kılan
Kâh mazlum kâh mağdur
İstilası sözcüklerin
Aralıksız da içtimada iken yaralı iç sesim…