Ömrüm Kanarken’ Dökülen her göz yaşı damlası dua’m olsun sana... Sana yazılan tüm şiirler öksüz artık... Ömrün’ü bırakıp nereye gittin sevdiğim... Sarı saçlarından esip geçen yel kadar olamadım... Kokuna sarılıp bir gün uyuyamadım... Şimdiden Ömrüm demeni özledim ... Gülüşünü içime çekmeye doyamadım... Sıcaklığın aklımda , unutmam seni... Tükenmez umutlarım var bilirsin beni ! Beklerim ! Beklerim sevgili... Bir gün ! evet bir gün çıka - geleceksin... ve bir daha asla gitmeyeceksin... okudukça sana yazdığım siirleri , daralıyorum ömrüm... Aç gözlerini , öldürme beni... İçi acır mı insanın , nefes aldığında batar mı ? Aldığın nefesi pay edemediğin ömrüm kanarken... Döktüğün göz yaşları acını hafifletir mi ? Yok yok... Olmuyor böyle , delirmezsem ne mutlu bize... Ferman yazıldı , padişahın emri yerine getirildi... Timsah gözyaşları dökenler de görüldü... Parça parça iç döke döke ağlayanlar da... Emanet edilmekte varmış sevgili... Ben Allah’a emanet ettim seni.. Şimdi gittin ya sen ömrüm... Dünyamın dengesi değişti... Kal desem kalırdın biliyorum... Sesim yetmedi erişemedim ömrüm... Gittin ... Geleceksin... Bil diye söylüyorum... Geldiğinde uzun bir hayatı benimle tüketeceksin... Bil diye söylüyorum Ömrüm... Senden vazgeçmiyorum ! Biliyorsun Seni çok Seviyorum... Yunus Özkan 20.11.2014 23:45 |