Miş’li bir zaman kipinden yazıyorum.
Aşksız günleri vurmaya geldim.

Ve
Sen diyorum,
Sütü hep ilkokul fişlerinde görüp,
Okul kantininde hiç bir şey alamayan çocuk;
Bu şiiri sana bağışlıyorum.
Cebimdeki son parayı,
Boğazında gürültüyle homurdayan dilenciye hibe ettim.
Açık artırmayla bir duaya.
“Allah ne muradın varsa versin”
Soylu bir acı büyürken fikrimde;
Bir kadın annemi doğurmaya ant içiyor.
Bir masalda duymuştum,
Akasya ağacını bir sarmaşık evlat edinmiş.
Mişli bir zamanmış.
Bir yokmuş bir yokmuş,
Ahir zaman içinde;
Hiç yokmuş.



Ve
Sen diyorum,
Eli sıcak bir el görmeyen çocuk;
Hadi, ellerini cebine sok.
Asgari ücretle geçinen ömrünün sırtını ovala,
“Geçer bu günler” de.
Tren raylarından yürü,
Çocukluğunun elverişli akrobasi yürüyüşü.
İki kolun iki yana,
İnce bir rüzgar essin,
İçinde böğürtlen kokuları,
İçinde mavi…
Yürü be adamım
KiN tutar seni,
Kim tutar seni.
Soyundan sopundan başla,
İlk sokaktan,
Ana avrat düz git.
Git be adam.
KiN tutar seni,
Kim tutar seni.
sana diyorum,
Çocuk;
Otur düşlerinin gölgesine,
Adam gibi hayal kur.


Nöbetçi_Piyanist