acının kırıntısı
Hüzün asmasında çehren
Takvimlerde geçiyor zaman Hani ellerin masum bir çocuğun Korktukça düşlerime sokulurdun Cümlesi devrik bir aşkta kaldım Kekeç yutkunduğum masallar yazdım Sonbaharın koynunda sabahladım Gözlerinde donduğumda ürkek güvercindim Şimdi Acının kırıntısını avuçluyorum Sızladıkça parmakları yüreğimin Dalgasını kaybetmiş deniz oluyorum Gecenin dilsizliğine kanıyorum Resmettiğim yokluğunun koyuluğuna Dökülen saçlarımı dünsüzlüğüme karıp Resmini unutkanlığımın kapısından geçiriyorum |