masumluğun
Bu sokakların ili gözlerin
Nefes aldıkça daralan Daraldıkça çoğalan Sessizliğin çağlayan Masumluğun nehrin kızı nilüfer Küçücük ellerin Çocukça telaşın Deniz dilerim Yüzünü gizlediğin ana kucağına Oyunlardan körebe Ellerini açtıkça bulduğun maviler Kimbilir Şımarmayı öğrenirsin Ayağına kırmızı potini geçirdiğinde Ki Kaldırımlarda mağrurluğun Saçlarında yağmurun kokusu Çektikçe içime çocukluğum Sen ki Sonbaharı giyinmişsin Sırtında eski bir kazağa dönüşmüş |