boşlukgözlerimden öpme anne dudaklarında bir deniz yeşerecek sonra yorgun filikalarına bu şehirde liman arayan yağmur (kanatlı) çocuklar ağlamaya susayacaklar sen susunca saçlarımı okşama anne avuçlarının tuzlu yarasına ürkek bir martı (kanadı) konar uçurtması bulutlara takılmış yavru kırlangıçlar (kanatlarına) rüzgar bekler sen okşayınca göbeğime dokunma anne avazımca ağlamıştım bu (kanayan) ayrılığa bir üveyiğin ilk aşkı kadar çukur kalmıştı yokluğun neyi bassam boşluğuna boş dokunma anne bütün kadınları yok sayacağım yoksa ahmet uysal/02-08 |
avazımca ağlamıştım
bu (kanayan) ayrılığa
bir üveyiğin ilk aşkı kadar
çukur kalmıştı yokluğun
neyi bassam boşluğuna boş
dokunma anne
bütün kadınları yok sayacağım yoksa
Şiirdi yürekte taçlanmış kutsallığın anlatımı, muhteşemdi kutlarım yürekten.
Saygılarımla...