Cehennemden beterim yine.
Yine ölüm koğuşu gibi susuyorum.
Onca konuşulacak kelimeler varken susuyorum.
Gittiğin günden beri susuyorum.
Oysa ne çok sevmiştim seni.
Ne çok inanmıştım, güvenmiştim sana.
Şimdi üşüyen yüreğimi bir kenara bırakıp,
Ellerimi cebime koyar gibi susuyorum.
Ne zaman ecel kapımı çalacak bilmiyorum.
Ne zaman azrail canımı almaya gelecek,
Ve ne zaman seni unutacağım bilmiyorum.
Yıllardır senin özlemini çekiyorum.
Yıllardır geleceğin günü bekliyorum.
Yıllardır yalnızlığımı sen varmışsın gibi avutuyorum.
Kendimi kandırıyorum.
Kendimi kandırdıkça yok/oluyorum.
Ve ben yok/olduğumu hiç anlamıyorum.
Cehennemden beterim yine.
Yine kan kusarak susuyorum.
Oysa ne güzel gülümsüyordum.
Yaşamak, varolmak varken sende,
Dilimi kanatır gibi,
Yüreğimi kurşuna dizer gibi susuyorum.
Sebepsiz, beklentisiz sevdim seni.
Kışı yaza çevirir gibi sevdim seni.
Geceyi gündüze çevirir gibi sevdim seni.
Şimdi yok/luğuna avazım çıkar gibi susuyorum.
Canın cehenneme der gibi susuyorum.
Cehennemden beterim yine.

İbrahim Dalkılıç

07/11/2014
20:45 izmir