İsmim EflaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir satır daha, henüz bitmeye hazır olmayan bir sevda.
Yazmakta olduğum bir kitap için yazdığım bir şiir, devamını kitabımı bitirdiğimde okuya bilirsiniz teşekkürler. En yükseklerden düştük, İblisler güldü halimize. Bu cennetten bir düşüştü. İnsan olmayı yakıştıramadık kendimize. İsmim Efla; Eflatun bir meleğin nur taneleri. Ellerimden kayıyor cennet, Seninle yaşanmayan bir cenneti ben neyleyeyim? Kırıldı gök kubbe, yağmur gibi düşüyor melekler yeryüzüne. Hangi köre anlatsam suretini, tereddüt etmeden ismine gök yüzü der. Yeşil bir ormanda kaybolmuş gibi bak gözlerime. Gökyüzünden yağmur dilenen bir ormandır göz bebeğim; Gözlerinden ne olur iki damla göz yaşı ver. Burhan Karaca Not: Şiiri hikayesini bu adresten okuyabilirsiniz. www.wattpad.com/user/BoraBurhanKaraca |