Kötü şeyler yapan iyi insanlarız hepimiz.
Hangimiz cenneti hak etmedik ki?
Ne zaman vurulsa bir yıldız gök yüzünde;
Bir dilek dileriz.
Uyu, zamanın meyvesi olgunlaşmadı henüz.
Gündüzleri masum birer bireyiz.
Günah geceye yakışır.
Alışır çocuksu düşüncelerimiz şeytani bir gülüşe.
Güneşe bakmaktan korkan vampirler gibiyiz.
Hangimiz düşüncelerimiz de bir katil değil ki?
Ölü insanlar gibi çığlık atmaktan kısıldı sesimiz.
Elimizde kış, ceplerimizde rüzgar.
Üşür mü sandınız arafta kalmış sahipsiz ruhlar?
Düştü güneşten bir kor cehennemin en hücrâ yerine.
Hücrelerinden birine sıkışıp kaldık, ismi dünya diye bilinen.
Koş...
Yeryüzü henüz düşmedi.
Savaşıyor bir kaç iyi düşünce toplumsal anlayıştan uzakta.
Tuzaklar sevdadan geçiyor, aşk sandığımız kilitli;
Anahtar, iblis denilen alevden var olmuş bir uşakta.
Yanmadan yanıldığını anlamıyor insan.
İblis aşkı elinde tuttuğundan yanıyor.
Ağlıyor musun?
Dünya artık sevdaya ihtiyaç duymadan dönüyor.
Gülümse.
Çocuklar, gerçek aşkın vârolduğunu hissedemeden ölüyor.

Burhan Karaca
14.10.2014
00:02