Kendimi unutmak isterdim,
Bu bedeni.
Tanrım;
Unutmak,
Ne büyük bir mucize.

Kendinden kurtula bilen var mı?

Şu anda ölsem,
Bir kabuk bıraksam geride.
Etten ve kemikten bir hapishane.
Bir beden,
Gömülse toprağın dibine.
Çürüsem.
Beni hatırlayan var mı?
Kaç asır hafızalarda dolaşır benliğim?
Belki bir kaç cümlem kalır dünyada benden geriye?
Ben kimim?
Beni anlayan var mı?
Beni gerçekten tanıyan?
Beni hatırlayanların zihnindeki ben miyim?
Ya kalplerindeki?
Bana karşı hislerindeki gerçekten ben miyim?

Ben bir kitap gibi görürüm herkesi.
Yaşayarak okunan.
Okuduğumdan anladığım sen misin?
Hislerimden?
Kafamdaki yada kalbimdeki gerçektan sen misin?
Bana göstermediğin kaç hikayen var içinde?
Kimsenin bilmediği sayfalar,
Okunmasın diye karaladığın satırlar,
Hiç anlatmadığın zihninde dolaşan anılar.
Bu sen misin?
Bana gösterdiğin gerçekten kendin misin?

Tanrım;
Unutmak,
Ne büyük bir mucize.
Keşke seni unutabilsem,
Ve tabi kendimi.

İtiraf et;
Her gün aynada gördüğün sen misin?

Ben değilim.


Burhan Karaca
28.05.2021
03:42