Yüzümü güldürmeyen yanım !
bilemezsin ne kadar zor
takvimleri saatleri indirsem de duvarlardan
yılları eskitmiş fotoğrafımızın ucunda
yorgun gözlerimin taşınmayan gözyaşlarıyla
sıcaklığını hissetmeden ,üşümelerimden eksilmeden
gölgende yanarak,
boşluklar içinde
unutamamak seni

:(

ah (aşk)hani seni kavur kavur yakansan
söyle o halde neden üşüyor sol yanım!
söyle sevgili,
ben hiç tanışmadım ki(unutmak)cümlesi ile
hiç alışamadım yokluğun beni sindire sindire ezip geçmesine
neden acıyor sol yanım şimdi?
neden ölmedi içim deki senli çocuk
düşlerimi gülüşlerine emanet etmiştim oysa
ağırlığımca ağırım parmak aralarımdan sızan çaresizliğime şimdi
.(
her gece iki elimle kapattığım suretimi, nasıl gizliyorum kendimden
her geceyi nasıl teslim ediyorum güne bir bilsen
ayak bileklerime bağladığım aşkı nasıl sürüklüyorum peşin sıra
ve yine eğik kalıyor başım bedenime de
susuyorum
kimsesizliğme

:(

kimliğim sende kaldı,aklım sende
üşümüş yüreğim ve benliğim sende
tutam tutam dökülüyor saçlarım da anlıma yazılan yazgıyı silemiyorum sevgili
vaktime yine yokluk yağıyor
zemheriyi aratmayan soğuğu aramıyor hiç bir mevsim yaprağında


OY BENİM YÜREK KOMŞUM!
ne yaptın sen yine böyle
ben kaçtıkça şiir gölgelerinden üzerime yağıyor son bahar yaprakları yine
sonsuzluğu özleyen bedenim üşüyor be can
kalemine kelamına mis kokulu güller bırakıyorum giderken

şiirde yorumda tadında yine
tebrıkler can tanem