Sen cehennem kadar uzağımdasın,
Ve ben cehennemi sever gibi seni seviyorum.

Ölümden beterdir yokluğun.
Yokluğun,
Bir urgan gibi,
Darağacına vuruyor bedenimi.
Ve hiç umarsızca,
Sen’sizliğimden idam ediyor beni.

Çürümüşüm,
Yıkılmışım,
Vurulmuşum.

Ölmüşüm,
Bitmişim,
Tükenmişim.

Oysa gözlerine denk gelmiştim.
Maviye çalan gözlerine,
Dünyanın en güzel,
En muhteşem,
En harika,
Ve en mahsum gözleri karşımdaydı.
Karşımda duruyordu sanki cennet.
Şimdi cehennem gibiyim.
Nereye baksam karanlık,
Nereye baksam kör sokaklar,
Ve nereye baksam ölü bir şehir var karşımda.

Ne çok seni aradım.
Ne çok bekledim bir bilsen.
Yıllardır seninle yaşıyor gibiyim.
Ama sen yoksun.

Üşüdüm biraz.
Biraz saçlarıma aklar düştü.
Ve biraz yaş’landım.
Oysa
Ben
seninle
Yar gibiydim.

Şimdi yokluğunla savaşıyorum.
Yokluğun her gece,
Bir kurşun sıkıyor kalbime.
Her gece bir kurşun yiyorum.
Sonra kendi yaralarımı pahsuman ediyorum.
Kalbime dokunamıyorum.
Senden gelen bir acım var orda.
Oysa ben sana kalbimi feda etmiştim.
Kalbim senin olmuştu.

Sen cehennem kadar uzağımdasın,
Ve ben cehennemi sever gibi seni seviyorum.

İbrahim Dalkılıç

01/11/2014
16:15 izmir