Kâinat itaatkâr, emre nazırda kubbe
Yerde ise sebatta kabuğu çatlak habbe

Kul ki varlığı şamil yeryüzüne halife;
Tasarrufu yer eder varlığına mertebe

Öyleyse kim unutur taşıdığı kimliği
Zahire açık kapı, eşiğinde göçebe

Sineyi vatan bilen yolcu yürür menzile
Cemali ağartmakta edindiği tecrube

Öze yakın geldikçe keramet kapısında
Hüznün sığınağında ümitle dolar heybe

Karanlıktan ışığa varılan bu âlemde
Kirpik uykuyu böler, lisanlarsa alfabe

Uykusu kaçan insan yerinden doğruldu mu
Ayasında dualar Hakk’a ulaşır tövbe

Hükme razı gelenin arzusu saklar korku
Dünyalığa meyleden nefislerse harabe

Bir kalp ki mana yüklü, sevdiğiyle halvette
Aşık tavaf ederken kalbe yakındır Kâbe

Şükreden gönüllerin artar ihsanı sonsuz
Şükürsüze bir miktar nimet verilir hibe!

Küfrün keskin kınından ecir almak zor dava
Hangi yürek sathında kimler sevaba gebe

Bütün mesele hâlde akıllarda bozukluk
Kim ki güzel dilerse şerden sığınır Rabb’e...


Nezahat YILDIZ KAYA