ÖLÜMDEN ÖTE KÖY YOKSaçların perdesini at bir yana Gül koy incinen kalbin ortasına Yılların peşinden koşsan da Yol yok geçiş yok ölümden öte köy yok Sıralanmış kuyusu derin düşünceler Ne bilsin haseti gülen gözler Düğümlenen sevdanın düğümü çözülmeyen Yen içinde kalan boş bir ilik gibi Uzanmış güneşin eli dağ sırtlarına Ne umut kaldı ne bir mana Uyandım sabah çatlamış ekin toprakta Baktım ki halâ umut bitmemiş Bulutlar koşuyor akşam vakti Yağmurlar yağdı ay ışığı bitti Gidenler kalanı yanına çekti Bazen kendi elleriyle arıyor insan ecelini Hayatın avuçlarına iksirini koyduğu ölüm öpücüğü Göçmen kuşların göç ettiği gökyüzü Dünya alem gördü teleklerin rengini Sarılar kapladı dört bir yanı irin gibi Dört günlük yolu tuttum Baktım seher vaktinde hilâl Kardeş kardeş gidiyor Ay önde gün arkada Kaçmış ayın yıldızları havadan Kaldırımları eziyor insanoğlu sokakların Yağmalanmış geceler Dökülüyor dillerde heceler Gelip geçiyor geceler Zerre uykunun yok anası Gün olur harman dövüyor Gün olur buğday dövüyor iki taşın arasında Gün olur başı iki elin arasında Kırık gönüller baş ağrına Dem vuruyor geçiyor ömür Nerede o bağlar bahçeler Bağ bozumunda budak kesimi Hak yolunda çürüttük ömürleri Gün geldi inlettik yeri göğü Ölümden öte köy yok Nurten Ak Aygen 27.10.2014 |
güzel anlamlı akıcı bir şiirdi.
konusu oldukça iyi sunulmuş mısralarda.
kaleminize sağlık