Bir odanın sessizliğinde gözlerimSoğuk bir kış gibi titrek üşür yüreğim Kapısı kapalı bir odanın sessizliğinde gözlerim Yıkılmış yolların çukurunda ayaklarım Ümitsizliğin bataklığında batıyor düşlerim bana ne fayda Kavuşmak yarına kalmadı bugün ister gönlüm ben neylerim Bakışlar mı donuk ben mi hissizim sözler mi kifayetsiz Gözler mi bekler yarınları ağlarken diller çaresiz Ellerim uzanırken geçmişe yarın uzaklaşırken yanımda Ben yolda tek başına oturmuş yarına götürecek yolcuyu beklerim Heyhat gelen yok giden yok kaldım karanlıkta Düşlerim parçalandı dilim paramparça Oturmak çaresizlik kokar yolda yürümek paramparça eder dizlerimi Coşkun yüreğim hasret dağında kaybetti yolları Sevgi yolunda sevginin bana açılmaz ki kolları Bakar körler kaplamış yolları ovaları Duygularım nota nota beste yapsa ne fayda Düşünceler param parça firar etmiş sözler ayda Yüreklere vurulsa kalay parlamaz insanlığa ne fayda Kul Mehmet sorar kalay kalay fırçalar uçuşurken havada Yıkılırken gönüller yarınlar her gün güneş doğsa ne fayda Kime sorsam zulmün kapısını açan kim diye gösterir uçurumu Kim açtı yollara uçurumu bilen yok lal olan gönüllerin arasında Mehmet Aluç |