yalnıza yakın
hareketsiz kuru dallarıyla
yol üstü bir ağaç çatırdar rüzgar kemirir mezar taşlarını kuş kanatları seslenir gökyüzüne yalnıza daha yakın duruyor insan belki de büyüklüğü bundan intiharıyla yaklaşan kış mevsiminin… |