her şey ölü buralardabir kez daha vur beni.. kahrolası hasretinin inadına ve acıma ! hasretin cansız bedenimin üzerinde açan gülizar şimdi ve ben suluyorum göz yaşlarımla ne yapsam da hep tanıdık simalar geçiyor bakışlarımdan duvarlarımda soluk renkler hakim yokluğunla ve donuk bir gri gülümserken aynalarımdan yokluğuna umutsuz yarınlar kucaklıyor beni ve atıyor sabahsız karanlıklara ö z l ü y o r u m ve kuru bir yaprak misali savrulurken yokluğunla sana gözlerim de canlanıyor gülüşlerin ve ben her gülüşünle ısınıyorum usulca oysa ki ne çok üşüdüm bilir misin? ne çok acıktım varlığına ah be vefasızım ya çık git anılarımdan ya da çık da gel apansız ve sarıl bana / unutma hasretine bulanmış hiç bir şey canlı değil buralarda / |