çözgüsüz bilmece
Olsun
buda yeter demenin Çokluğudur yokluğunuda sevmek Bir yangının orta yerinde kalıp Ellerini tutamamanın üşümüşlüğü var çeplerimde birde bir kaç bozukluğun şıngırtısı demli bir çayın sıcaklığına yetecek kadar Yüreğimdeki hüzün aklıma vuralı biraz hissizim Biraz duyarsız Bir o kadarda, senden ötesine ,gamsızım ve Bir sokak kedisi kadar aç Bir o kadarda varlığına muhtaç Limanda Bir gemi çıkıyorken çığlık çığlığa son sefere Deniz, Sahtekar bir dilencinin Sıradan duasını yüklenmiş dalgasına Çokça bon/kör acımasızca Vuruyor gövdesine Sokaklar ıssız Kaldırım taşları yorgun Mekan kalabalık Seans yine kapalı gişe Zaten yerde kalmadı kimseye Sen ben ve çokluca yokluğun Yetiyoruz biz, bize En güzel yeri seçmişim Hani o ulu çınarın altındaki Adının yazılı olduğu banka çöktüm yine Düşen her yaprağa yazılıyor yokluğun hece hece Bu bekleyiş nereye kadar Oda çözgüsüz bilmece Can Cezayir AYDEMİR |
içini ürpertiyor insanın
yalnızlık güzel işlenmiş
çaresizlik
hepimizin müstehak görüldüğü
hüzün olmazsa olmazımız
şiir biz..
tebrikler
tebrikler