Bir suskun kabullenişBelki de suskun kalışındır içimi bu kadar acıtan Bastığım her yerde ayak izlerim silik Bir düşün kırıklıklarını toplarken yüreğimden En çokta sevdiğim yanlarından vuruluyorum İç kanamalı bir romantiğim beklide Gülümsediğin yanlarını unuttuğun tarafından gülümseseydin keşke Benimki bir serin huzur, bir suskun kabulleniş, şiirlerin eşlik ettiği bir bekleyiş Ürkek nefesinin kesik kesik attığı adımları sayıyorum Yüzüme sıvazladığın titrek ellerini özlüyorum sevgili Belki de ölmeliyim bu öykünün sonunda Varlığında ,yokluğunun koynunda Cennetinden kovulduğumdan bu yana, bu elmada her ısırık için bir günah var dediler Sudayken hiçbir balığın canı yanmazmış, bir zokanın ucundaki vuslata ölüm çırpınışını tatmadan Belki de Arkamı dönüp gitmeliyim Bekleyişler özleyişler yağmalarken bedenimi Ruhum çıplaktı so/belenmişti acıyla dört bir yanım Bir duvar çatlağından sızabilseydim keşke Bu şehrin ırmakları ruhu mu yıkar mı? bilmem Kısa yollar uzakları göğsüme taşır taşırda ,Sığar mı? Bilmem Dilimin ucunda yalayıp yuttum gel demeyi Buğulu camlardan dışarıya dalan bakışlarıma uğramayı ihmal etmeseydin keşke Gözlerimi kapasam dalgaların sesini duyacaktım Tiz çığlıklar kopardı martılar ince telden Gözlerimden süzülen ince bir çiğ tanesisin Tadını tuzunu dudaklarımda hissettiğim Göçebe bir ruhu umman bile hapsedemez Kendini kandırmak güllerden bile güzel kokar bilir misin sevgili Dipsiz bir kuyunun en kuytusuna itildim Yusuf gibi Bir avuntumda yoktu Bir ses bir dokunuş geçerken rüyalardan Güneşin doğmayı unuttuğu tan yerinde, kaybedişe şarkılar söylüyorum şimdi Ne çok acıttın ruhumu Ne çok kanattın yüreğimi Su lekesi gibi silinmiyor anılar Şimdilerde Bu kent suçlu bir çocuğu ağırlar gibi,GİT der bana Can Cezayir AYDEMİR |