Sen üzülme çocukŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kör bakıp sağır duymak gibi birşeydi işte
Zaman ağlatıyordu ,
z/amansız kıldıklarını Evren ağlatıyordu, mekansız kıldıklarını Biz ezelden ebede Geceyi fırsat bilip günahlardan geçtik Güneşe gözlük takarak Günüde gece bildik yürürken yaşam, Düşe kalka büyümekti aslında Bunu hiç bilemedik Karın tokluğuna ağız dolusu kusarken Tokluğun yokluk doğuracağını bilemdik üzülme çocuk Sen üzülünce , yüzü kızıllaşır göğün Seni bu hale getirenler utansın Bakma öyle mazlum mazlum uzatma ellerini , yaslama başını göğsüme daha fazla acıtacağımızı hisedeceksin Sen hiç büyüme , hep çocuk kal, çocuk Büyüdükçe küçülenler alçalanlar utansın Can Cezayir AYDEMİR |
hep çocuk kal, çocuk
Büyüdükçe küçülenler alçalanlar utansın
ANLAYANLARA .BÜYÜDÜKÇE KÜÇÜLEN İNSANLIKTAN CIKANLARA DİYELİM USTA ŞAİRİM..YUREKTEN KUTLARIM ,KALEMİN DAİM OLSUN..
SAYGILARIMLA..