Efulimİzimi arama efulim Yol meçhul Uğrak giz Umut prangalı Çorak toprakların suya özlemi yüreğimde Yosun yeşili özlem Gece zifiri hüzün Baldıran zehri yokluğun Umudunda adı yok İçimin dehlizlerinde yol alır Müebbet yemiş çığlıklarım kaya suskusu yokluğunda efulim Uğurladım dört mevsimi Mevsimsiz yaşıyorum yarınları İzlerim silik Cismim yitik Umudum bitik Gel! Desem Gelirimsin? Gecenin en tenha vakitlerinde Hadi Çık gel Bitmeli bu hüzün Bitmeli bu keder bitmeli Bak! Gökyüzü mavi yıldızlar parlak Bu mevsim bir daha gelmeyecek sanki Bekletme çık gel Belki iki bardak çay içeriz Gözlerimin sen dem tutan kahvesinden Belki o çok sevdiğin yağmurlarda yağar Islanırız sırılsıklam Şimşekler çakar gözbebeklerimizde Sığınırız bir kayanın yosun tutmuş gövdesine Bir kaç damlasına doyarız kana kana Özlüyorum efulim Özlüyorum sadece Çık gel Yokluğunda ne dik başlı duruşum Nede herkesi kıskandıran gururum Seni geri getirmeye yetmiyor Yazgıya boyun eğip Kadere iman ettim Ben her şeyden geçtim Bir senden geçemedim Sen yağmur sesini severdin Birde Bozkırların yamaçlarındaki kırını Ben okyanusta yosun yeşilini Hadi çık gel Gelede kaybolalım Uçsuz bucaksız derinliklerinde. Can Cezayir AYDEMİR |