0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
760
Okunma
Toz, toprak sin içinde solarken güz dudaklar,
Bebeksi düşlerini köstebekler emzirir;
Son yağmur sularıyla süzülmüş de yanaklar,
Yüreği hasretinden azat kor gizem erir.
Kendini sevenine yasaklayan o dilber,
Ötelenmiş bir aşkın kopuk neva telinden,
Çağlara destan ağıt, sürgit en güzelinden,
Adını yaşatacak makber şarkısı bekler
Vefasıza vefa mı?.. Elverir... Evvelemir,
Gök bakır değil artık, yer şimdi daha demir,
Ezgisinde perde yok, sözünün imlası tok,
Şair istese bile beste tutmaz bu şiir.
Toz, toprak sin içinde solarken güz dudaklar...
5.0
100% (1)
