Yüreğimin başkentinde son hazan
Yüreğimden yüreğine düşürdüğüm kelimelerimi
okşa demiştim gün gelecek özleyeceksin Bir kozanın içinde nefes alma hayalimiz benim nefesime eylül sarıları bulaştı sen hercai kelebekleri s /akladın bir nefeslik ömrüne Eylül’de kırmızıya küsen gülün son demlerinde mavi bir düştü yaşam dediğimiz rengini yüz çizgilerimize sakladığımız kaçtın müphem bir hayatın ayak izlerinden yüreksizim yürek /sızım Yıllar yıllar sonra herkes kendi doğrularında yanlışlarında Şakaklarına düşen kırlarda hayat zemheri hayat acımasız bir deli saçımızı çekiştiren, dudaklar belirsiz bir çizgi ölü kimliğine belirsiz gülüşleri biriktiren demiştim sana biriktirdiğim kelimeleri okşa diye (hasletleri hüzünleri utandırma ) diye ağrılı bir veda busesi bırakırken alnıma bu eski hikayede kim kimin katili belli mi maktule kim maktul kim..
Saçlarımız tarumar gözlerimizde sonbaharın yaklaşan senfonisi hayat aşk kıyasıya meydan muharebesi safları güçlüden yana bir savaş ki komutanı da biz ömür boyu esiri de biz...... son hazanda yapraklar misali savrulan da biz.... .. yine mutlu bir şiir olmadı üzgünüm :)yüreğimin sesine uğrayan arkadaşlarım ...yüreğime ışık tutan sevdam nefesin nefesim yüreğin yüreğimdir teşekkürler..... |
Şiiriniz yine çok güzeldi yüreğinize gam, keder değmesin...
Her şey şiirle güzelleşir…
........................................ Saygı ve Selamlar..