Hale gülemem gayrı
Ufukta bin bir umut vaat etse de inanmam
Payımıza zül düştü yüze gülemem gayrı Usuktum söz dese de dili zalime yanmam Eceli kavlim oldu yari dilemem gayrı Mevsimler flu soldu el kabrimi eşiyor Bağrımı gizli yara sinsi sinsi deşiyor Meltem’ im yaban elde poyrazla kesişiyor Bahar’ ı heba ettim kışı bilemem gayrı Naçar ım yaban elde can inler sühan’ ımda Hezimetten kahrolmuş gönül dar gülhan’ımda Elamanlar faydasız arzu hal nihan ’ımda Gül dese de dostlarım hale gülemem gayrı Gönülleri dağ gibi derdim yere indiler Doğruya yalan satıp nazlı ömre sindiler Sılaya hasret kalıp özlemlerim dindiler Gel deme güzel anam sana gelemem gayrı Sükut etse de öz/üm yurekten k:oz gitmedi Çağladı iki gözüm şer kullara yetmedi Yazdım hazana döndüm gülüm pembe bitmedi Baharlar soldu ruhta cana inlemem gayrı. ..Sühan-laf söz .Gülhan-ateş eviigül bahçesi .Nihan-gizli ,ortaya çıkmamış ..Usukmak-sakinleşmek aklı başına gelmek.. ..Zül- düşkünlük ,alçalma ...arapca kökenli kelime |
Şiirinizi entresan ve şahane buldum ve gönül gözüyle beğendim...
Her şey şiirle güzelleşir…
........................................ Saygı ve Selamlar..