6:30

düşünüyorum
otobüs durağında dilime yapışan sigarayı
karşı pencerede salınan baldırı çıplak kadını
yırtık montuyla yaşamı biçen çocuğu
boğazıma takılan koyu balgamı
kısacası
zihnime boşalan hayatları


zor
halka açık yerlerde nefes almak
ciğerlerimiz gri bir tablonun çerçevesi
ucu kırılsa da
yorgun midemiz hazmediyor çizikleri


17:00

özlüyorum
son sevgilimin dişli küfürlerini
kadın gibi kadındı
gülüşünde şehri anlardım
ikindi vakti
roman vari açılırdı kasıkları
geceye kalmaz sarhoş kesilirdi duvarlar


bilincin teknesi su alıyor
boğmak için sebep aramıyor azrail
kan kaybediyorum anne
gömüldüğün topraktan uzat avcunu
hamur koksun yaralarım
üşüyorum

00:00

şizofrenik öyküler geçiyor önümden
hece düşüklüğüne aldırmadan
yarık harfler
kanın oturduğu noktalar batıyor gözlerime
uyku huysuz ihtiyar sanki
yerleşmiyor rüyalar satır başlarıma


adı bende gizli
paranoyak bir ömrün tanığıyım
eşgali

gri







...












lamour