yokluğuna sarılırkenyalnızlığım geliyor bana küfüyle rutubetiyle düşüyor şiirlerime gözlerin geliyor bana yıldız çiçeği oluyor alıp göğsüme takarken sulara karışıyor boğuluyor gözlerin sesin geliyor bana ipek ilmeklerle örülmüş her ilmeği gül ve her gülün kokusu sende rehin bir kelebek düşüyor avuçlarıma öpsem mi sevsem mi bilemiyorum dokunurken bana tenin mavi gülüşün geliyor bana yüreğin odasında rehin kalıyor çepeçevre sarıyor dört bir yanımı karanfil kokulu nefesin hasret gömleğinin içinde çürürken ömrüm sırnaşık rüzgar hücrelerime kadar seni dolduruyor ıssızlığıma sol yanın pervasızca firar ediyor düşlerim boşluğa düşerken akıyor yağmurlar avuçlarıma paramparça yokluğuna sarılıyorum yalnızlık gibi ölüm gibi AA |
yüreğin odasında rehin kalıyor
çepeçevre sarıyor dört bir yanımı
karanfil kokulu nefesin
karanfil kokusunun şiirlerdir belkide insanı şiir sevmeye iten
yada yureüği rehin bırakan dizeler
çepeçevre sarıyor dört bir yanını insanın
o büylü kutsallığıyla
tebrikler... saygılarımla