Samimi yüreği kutluyorum. Kalemin daim olsun şaire. Ne ki; Kuru övgüyü sevmem. Ben de naçizane bir şiirimle katılmak isterim bu senfoniye.

-PONSETYALAR AÇARKEN-

Dışarıda tıpırdar yağmur
kulaklarımda bir melodi
o! Melisa, eskilerden bir ezgi
camdan akan damlalarda ise
gözyaşların mı gizli,
akar gönlüme sensizce.

Ve inceden inceye
yağan yağmura rağmen
bana, baharı müjdeler
rengârenk motifleriyle
çiçekler, tropik çiçekler
hayâllerimi süsler.

Sarı, kırmızı, beyaz!
tonlarıyla açar gönlümde,
sensiz geçen anlarım ki
sararıp solduğumun resmi,
beyazda simgeleşmez mi?
ak pak! Gelinliğin.

Ve kızılın tonlarında saklı
canlı, capcanlı günlerim
baharla birlikte açan
bir soluk ki yepyeni
çiçekler! Çiçekler timsali,
yenilenen doğayla emsal.

Ve hürr ufuklara doğru,
kanat açar ruhum seninle
meydan okurum sensizliğe
sevda yüklü bulutlar
etrafımızı çepçevre sarar
içine alır ikimizi, sıcacık!

L.T.

Bu şiirimin kısa hikâyesi de şöyle. Bir akşam Enrico Macias'dan "Melisa" adlı parçayı dinliyorum. Dizeler şekillenmeye başladı. Bir de "Ponsetya" bilirsiniz Atatürk çiçeği diye de geçer bizde. Kızılın tonları, hürr ufuklar, yenilenen doğa gibi deyişler de bu motif var. Yani klasik aşk şiirinden ziyade mizansen bazı ögeler bekler okuyanı.

Hatıralardan dem vurmuş şairem ,buruk bir kalem ile,,,,,,,,,,,,,,hüzündü yazılan şu başarılı şiir de sevgilerimle,,,,,,,

binay seymen tarafından 9/12/2014 2:26:21 PM zamanında düzenlenmiştir.

onsuz asla olmaz hep gstersin unutmak için bahaneler ararsın ama yıne unutamazsın :)
güzel Bır siir okudum kutlarım