SONA YAKIN BAŞLANGIÇTIR HAYATşimdi suyun yüzüne dağılır ayın parçaları ağaçların gölgelerini giyen toprak karıncaların vedaya hazır yorgunluğuna soğur acır ilik ilik yorgun hayat pencerelerde sonbahar resimleri kırılmış sevdalar yüreğin kuytusuna saklanır bacakları karnına çekilmiş yalnızlığın hutbesinde uzağın çarmığına gerilmiş sevgilinin olmayan saçları okşanır dağlara şehirlerarası tek kişilik acılar asılıdır şimdi geçen otobüslere el sallar kavuşmalarıyla uçurum çiçekleri işlenmiş türküler yazılır duvarlara ışıkları söndürülmüş kentlerin sahipsizleri uyanır boğulur tek hücreli kalmış yorgunluklar bağır çağır sesini uçuran aşklar duyuramaz ahını umut ettikçe umutsuzluğu çektiren sabırlar düşer dillere bitmez bir yıkılıştır depreme baskın yemiş ömürler aynaya sövdüklerin kendinde vurgunlar doğururken aklının heyelanından düşer pişmanlığın küfürleri dolup taşarsın yalanlarla kaybolmuş doğrulara özünün ateşinde demleyeceğin taze bir yarın bulamassın şimdi bin insan ölür bini doğar arzın felaketlerinde solukları mezar taşlarına çarparak göçerler apansızca ecelli ecelsiz yaşama bırakarak çoğalmamış yanlarını hep aynı sözlerle anılıp unutulup giderler zamansız kahır vuran kederli saatlerin rakamsız takvimidir son baki olmayan günlerin bittiği yere gömülür geride kalan ...! |