Zaman Meftunu
Öyle tatlı bir gülüşü vardı ki ! Ömrümce , aklıma geldiği her an öldüm öldüm dirildim... Öyle masum bir hali vardı ki ! Savruldum da , zaman mekan meftunu yok oldu kendime gelemedim... Gözlerini kapattın da uyku düştü ya sinene... Ben dünya üzerine sığamadım ! Sen uyu... Gözlerine meftun olduğum... Dua bilip adına sokulduğum. Uyu ... ama hayal bilme beni... Gelip geçme ömrümden... Hancı değilim ! Sende sev ki , daha çok seveyim seni ben... Yunus Özkan 6.9.2014 03:00 |