SENSİZKEN
Gündüz oldu, şairlere gün doğdu
sil nemi gözlerimden gel de ... / Yalnızca senin ellerinde gülmeliydi, yarım yamalak kalmış çocukluğum ... Mehtap boyun bükmüs yıldızlar mahzun Kasvet karasını salmış sensizken Gündüzler perişan geceler uzun Saatler hasrette durmuş sensizken. Yabancı kesilmiş bedende acım Düşünle yatıran uykular sancım Bense perperişan, yok bir ilacım Ne’m varsa davacım olmuş sensizken Daha güz gelmeden bozulmuş bağlar İçimde amansız bir çile çağlar Gözlerim isyanda bahtıma ağlar Miyadım tükenmiş, dolmuş sensizken Adıma çektiğin o derin çizgi Dudağımda zehir şimdi her ezgi Beni çok zorluyor bu azap yazgı Bedenimde canım solmuş sensizken Körpecik kuzular gibi anasız Kaldım yapayalnız, kimsesiz, ıssız Derin bir cerahat gibi dermansız Sol yanıma hasret dalmış sensizken Canımdan sökülmüş yaşam hevesi Kulağımda sanki ecelin sesi Bir boşluğa doğru çeker gölgesi Resmine gözyaşım konmuş sensizken Gülşah Gayret Tekirdağ _ |
bedenim suskun çilekeş
hasretlik sarar kalleş,
azat ettim işte sözleş ...
Adını söyler hüsran
sıkışır ansızın derman
akar gözyaşı ferman
azat ettim işte hicran ..
Yakar her cümleler
çarpar sisli öfkeler
vurur anlık düşler
azat ettim işte erteler ..
Dokunur acılar kalemime
yüreğim olur lime lime
dilim konuşur kaderime
azat ettim işte sözlerime .... yazan: şebnem örs / anlık /