YAZ SONU
Bir veda ezgisi taşıyor sahile dalgalar;
Mendirek, martılar, yakamoz... Artık serinlemeye başladı akşamlar, Yüzünü gösterdi iyice güz! Rüzgâr fırıldağını çeviredursun, öyleyse; Bulutlar kasvet yüklensin arada bir. Sahil kasabaları terk edilmeye alışık yar gibi, Kendini tenha kaldırımlara vursun yine! Unutsun vefasızlar yaz aşklarını, unutsun... Ay ışığı altında ilk öpüşmenin tadını, kumsalda! Varsın vefasızlar kalbin inandığını, hafife alsın; Bir gün gelir canlanır o aşklar, nasıl olsa. Madem bir yaz daha bitti, bitiyor maviliği, Şu dingin suları köpürtecek yine, deli poyraz. Siz, ey gökyüzü, ey yıldızlı akşam serinliği, Ömrün yürek acılarını benden, alın biraz. |