Heyveron ;
’’ Binlerce çocuk ölüsüyle yan yana ,
Yaşamayı seçmişiz bu dünya da .
Farkında olmadan ,
Unutturuyoruz çocuklara yaşamı .
Sevinç duymayı ve hatta üzülmeyi de .
Çiçekler toplamak isterdim çocuklara güneşin ülkesinden
Kır çiçeklerini ,
Papatyaları ,
Gelincikleri .
Cudi dağlarından toplardım ters açan laleleri ,
Zagroslardan getirirdim kırmızı karanfilleri .
İsmini bilmediğim
Yüzlerce, binlerce çiçek .
Sonra çekilip bir kenara seyretmek çocukları ,
Onlarca , binlerce çiçeğin arasında gülüşlerini, sevinçlerini, çığlıklarını .
Her dilden konuşan çocukların arasından geçerek
Dilsiz yüreğim kalkardı ayağa ,
Kürdi şiirler yazardım her birine renk renk . .’’

Tutaste ;
’’ Çocuklarımıza
Miras bırakmayı seçtiklerimiz . .
Anladım ki sadece kendimiziz .
Katı, güvensiz, kibirli, bencil , sahtekar .
Ah Heyveron !
Bilmelisin ki ;
Senin kumun, benim nehirimi ,
Benim nehirim, senin kadim diyarını tamamlıyor .
Saçlarının rüzgarda savruluşunu Karadeniz’in dalgaları kucaklıyor .
Gözlerindeki o gökkuşağı renkleri
Haksızlık etmeden tüm renklere ,
Boyamak elinin değdiği her yanı maviye .

Heyveron ;
’’ Her yanım deniz ,
Her yanım gökyüzü ,
Her yanım mavi olmalı .
Ve haksızlık etmeden başka renkte açan çiçeklere ,
Taç yapmak isterdim kız çocuklarının saçlarına .
Ama sonun başlangıcı gibi ,
Umuda bağlama terapileriyle ,
Önce çocuklardan alıp gülmeleri
Sonra geri vermek . . .
Bu gösterişli zerafet içerisinde
Bir kurdun kuzuyu yiyişi gibi.
Ve acımasız kişilikli insanlar
Ölü kadınlarla sevişen Hitler esintileri
Yeni, düz dünya düzeni korkutur beni .’’

Ayder yaylasında ılık bir rüzgar esiyor
Heyveron ve Tutaste
Bir kayanın üstüne oturmuş
Sırtlarını bir birlerine dayıyarak
Gözleri ufuklar ötesine dalıyor
Tutaste’ nin içsel sevinçleri valsa kalkıyor sanki
’’Güneşin sofrasındayım sanki
Cennetin sofrasındayız Heyveron’la
Kürdi bir güzel arkadaşım ,dostum, yoldaşımla başbaşayım .
Lakin ben tüm yüreğimle
Kucaklamak istiyorum ufuklar ötesini
Bitirmek yok oluşlarının sonsuzluğunu ’’

Heyveron ise ;
’’ Yüreğimde sana dair
Yazdığım sözlerin türkü hali var .
Her gittiğim yerde ,
Yalnız bırakmaz beni Lazi bakışların .
Lakin ben , tüm yüreğimle
Kucaklamak istiyorum sevdayı ,
Bozarak çevrili kuşatmaları ,
Vermek birden kararları .
Tüm prangalı hüzün kovan kuşlarının zincirlerini kırarak ,
Yaşamak istiyorum beni yüreğinde yeşerten bu aşkla
Ve söndürmek diyarlarım da yanan tüm yangınları . . ’’

Renas Tutaste