şafak
uzaklarda
yeminli rüzgarların fısıltıları kuğuların kalplerini bıçakladığı serçelerin uykularından sıçradığı kumruların göğün laciverdini gagaladığı bir yerlerden ulaştı yağmurun dudakları küme küme hüzünlenirken beyazdan griye çalan yatağında kanadı geçmiş kimine gölge kimine güneş kimine de sığınak düşünce ırmağı fikir deryasına taşırken alüvyon hülyaları görülmüş şey değil beyaz kışta ateş böcekleri yandı nilüferler süslerken tefekkür gölünü vehim açtı suda yapraklarını ışık çizgisi belirdi birden karanlık can vermeye başladı aniden ufuk bozdu esrarını şafakla uzaklarda gölgeler duvarı yıkıldı uzaklarda uzak ufukta gözler muştulu bir saray yapmış kuğuların beyaz kanadından muratcanbolat |
Kaleminize serbest şiir de çok yakışmış.
Beğeniyle okudum.Selamlar.