Yazgısı Gölgesiz PeşindeKaranlık gecenin karanlık gölgeleri Raks ederken gecenin ayazında Gecenin ayazında ağlayan kadın Gölgesini sokakta bırakarak karanlığa karıştı İsyan dolu bir yutkunma idi peşinde Sessizliğin uçurumuna düştü isyanı Leş kokan parmak izlerinin eşliğinde Kırık camlar ile çizilmiş gönlü kanıyordu Kaçtıkça uzağa karanlığın içine Uzağa kaçtıkça değişmeyen yazgısı El sallıyordu arkasında yazgısına bilmeden Yazgısı gölgesiz peşinde gecenin karanlığı gibi Işıksız kalmış evler arıyordu gönlü gibi Halden anlayan ışıksız evler kırık camı olmayan Gölgeleri içeriye almayan ışıksız evler Uçurumun dibinde vardı oda çok uzaktı Terk etti uçurumu ışıksız ev aramayı Usulca karanlıkta ay ışığına sokuldu Gölgesi yazgısı elinde ışığı görsün diye aya fırlattı Ay ışığını sessiz nefesi ile haykırışlara boğdu ayazda ağlayan kadın Kayboldu ayazda ağlayan kadın bir daha gören olmadı Mehmet Aluç |
Halden anlayan ışıksız evler kırık camı olmayan
Gölgeleri içeriye almayan ışıksız evler
Uçurumun dibinde vardı oda çok uzaktı
Okunası ve güzeldi
Kutluyorum kalemi..........Yürek sesin susmasın,Selam üstat