Sensin bir toprağı, vatan yapan.
Barınamaz gölgende, ipine tapan.
Renginde rahmet ve onca yatan.
Şehitlerinin sancağı, şanlı bayrağım.

Dalgalan hakka, hep zalime karşı.
Şehitlerinin duası kaplıyor arşı.
Senin ruhun yazdırmadı mı o marşı.
Ezan dinmez yurdumda, inmez bayrağım!

Kur-an’sız mekan,sanadır elbet mezar.
Şehitler mekanın da al rengin var.
Kan şerit olsa, gene göz seni arar.
Bir ulusun şanlı destanı bayrağım!

Eğdirmem başını, almaz hiçbir izan.
Bekçisi, kitabullah aşımın ve ezan.
Kanısın, ekberi haykıran ecdadın
Sensin sancağı, o yüce resullahın!

Titretir pırıltın sana düşman itleri.
Sofrasına tüküren, elbet gitmeli.
Hangi değer hoş görecek bu piçleri.
Çiğnetmem itlere, şerefim bayrağım!

Seni senden olmayan anlamaz.
Vatanını satan, şehidine sızlamaz.
Kiralık onurla, bu yollara girilmez!
Sen dalgalan ki, biz uyuyalım bayrağım!

Bayrak namustur, oturulmaz bizde.
Ne kadar artsa da bu milliyet sözde.
Bir tarafta yaltaklananlar şerefsizlere.
Bir tarafta göklerin sahibi ve bayrağım!

Sana yılışıkça yaltaklanan yoktur.
Yıldızına, hilaline düşman da çoktur.
İlahi adaletten şüphemizde yoktur.
Süzülsem şehadete, sana bayrağım.

Sıyrılırken mavi göklerden iliklerin.
Bakma sağa! Bu vatan, bu bayrak bizim.
Nerede, kim demedi hiç o sevdiklerin.
Uğruna ölenlerin şanı, destanı bayrağım!

Hükmü ilahı inmemeli o diyor.
Nice şehitler gölgende uyuyor.
Sen varsan gönül ezan arıyor!
Ezanımın bekçisi, şanlı bayrağım.

Taşınan kültürün, dönülen kıblenin,
Dilinde Allah ile ölmüşken her erin.
Sen ki, övgüsünü aldın en yüce beşerin.
Sen varsan gönüller rahat, şanlı bayrağım...

BURHAN SEVİMLİGİL