Acabaları gömdük, belkileri de yanına.
Lakinleri takip etti, gitmek istedi ama.
Ben seni koydum ömrün yarınlarına!
Sen benimsin, ben seninim!

Kusur bulamadık ne isme ne cisme.
Mesafeleri önemsemedi kimse.
Bu sevdanın köşkü yüreğimse!
Sen benimsin, ben seninim!

Gözlerin ki aşka, sevdaya doyurdu!
Oysa aşka açtı, yerdi yurdu...
Gözlerim, gözlerinde bin yıl uyurdu.
Sen benimsin, ben seninim!

Aldım seni sevmelerin zehrini!
Yaktın güneş gibi gönül nehrini.
Gördüm yüreğinin güzelliklerini!
Sen benimsin, ben seninim!

Katma göz pınarlarını suya.
Denk kılma sevdamı pis bir arzuya!
Ne diye luzum duyarsın korkuya...
Sen benimsin, ben seninim!

Bu dağın çiçeğinden şüphen mi var?
Gölgesinden, izinden geçen mi var?
Yokluğunda üşütür, belki de kanar!
Sen benimsin, ben seninim!

Gözlerime iki dirhem uyku düşse.
Sana gider, sanadır dönüşse.
Ömür dediğin bu kutlu yürüyüşse!
Sen benimsin, ben seninim!

Seni mi üzdüm ki ben bilmeden?
Bu şüpheye arayalım mı bir neden?
Gir bak yüreğime istersen görünmeden!
Sen benimsin, ben seninim!

Burhan SEVİMLİGİL