Hükmünü yitirmiş bütün düşüncelerim,
Başı boş, serkeş benliğim…
Şavkını suya düşürmüş göz bebeklerim
Cümlelerim lal giyinmiş
Susuyorum sessiz sedasız…



En çokta senin için üzülüyorum
Bir daha kimse ben gibi sevmeyecek seni
Ömrüm deyip yoluna adamayacak kendini
En çokta kendim için…



Yok kederimi unutturacak bir meyhane
Hüznümü alıp götürecek takati yok meylerin
Bu yalnızlık katlanabileceğimden fazla
Bu şehir sensiz ölü gibi soğuk ve sessiz.



Ah ömrüm dediğim, ne çok bekledim seni,
Sıkıldım yalancı yazların ahmakıslatan yağmurlarından
Sıkıldım sinemin ortasındaki boşluğa, menekşeler ekip, uğraşmaktan
Vuslata erilmemiş zamanları, takvimlerden sökmekten sıkıldım



Sonu yok bu sensizliğin biliyorum,
Bu kahreden yalnızlığın sonu yok.
Bir kez daha öpemeden avuçlarından
Sevdanın ateşi ile, sinem yanıp kül olacak
Ve ben sensizlikten ölüp gideceğim…