Yekta...
Hayat ölümün kıyısında Yekta
Burnumun dibinde sancılı kaygılar Dirhem dirhem eksiliyorum Sen bana hangi telden çalıyorsun Yekta Yitirdiğim hayaller gözlerimin buğusunda uçup gittiler Sende onlar gibi ahkâm kesiyorsun Bir zamanlar gülüştüğümüz bahçeler cenneti andırırken Sinemin üzerinde hüzün demliyorum şimdi Bari sen anla sukûnetimi Yekta Üstelik, Düşünceler, Ahh bu beynimin ücrasına yerleşen düşman düşünceler Şizofren serzenişler Bulanık akan nehir gibi, hasta etti tüm hücrelerimi Bir daha sevme arzusunu aldı götürdü yüreğimden Ve artık saçlarıma dokunma ihtimali kalktı üzerimden. Yıldızlar diyorum Yekta Ne kadarda yakın yeryüzüne bu gece Bulutlar aksine kapkara Kalbimin harına beter bir yara... Ruhum, Yarin gözlerinde kaybolmaya müptela Çıldıracağım, Hiç bir lugat Lisanımdan anlamaya yetmiyor Yekta Gözlerimi yumduğum gün Bari sen beni anla! Yüreği Sürgün // Kevser Baysal Köln, 17 Ağustos 2014 Şiirime güçlü yorumu ile ses olan sevgili Erdal Sarıgöz Bey’e teşekkürlerimi sunuyorum.. |
kalemini yüreğini nefesini kutluyorum şairem