düşüncemde düş
bu günde bitti diğer günler gibi
anlamsız,manasız yalnız kalmam diyordun bak.! yine yalnızsın bir başına bir kader zamanın fütursuz tüketicisi evlerin ışıkları seni bir bir karanlığa itiyor sevmesende,istemesende gözlerinde umut ışıklarını söndüren gölgeler ve karşıma geçmiş oturuyor o na ayrılmamış sandalyemde o kadar karanlık o kadar gece ki içimin ürpermesini anlamasın hazırım derken korkulardan perde yaparım sevinmesin bitikliğime karanlık bakışları ,tokatlar gibi acısı dinmek bilmiyor karşıki evler tanıdığım o kadar insan o kadar ölmüşler ben o kadar ölmüş tanırım ölmüşlerin çobanı gibi bu yüzden mi yalnızım ya bu fersah fersah yollar bir ben mi kaldım eski tayfadan her bir yolun kıvrımında bir yaşam tadı hissediyorum dilimde biraz ekşi buruk bir tat ama şekeri iyi kokusu mis gibi eskilerden kalma şarab tadı kapatıyorum gözlerimi belki son kere yada bir kez daha karanlığı yıksın istiyorum bir tutam aydınlık vursun geçmişimin hüzmesi |
Her ne kadar yalnız doğmuş olsak da biz insanlara zor gelir nedense.