KOLAY MI
Olabildiğince külfetli
Hatta bir o kadar savruk Yıkık dökük ve eşlik ederken hüzün Öfke nöbetinde dağ tepe Heyelanların sesi ve yıkıcı gücü, Biriken tüm enerji Yeryüzünün merkezi Uzağında metanet ve sevgiden Kılı kırk yaran o gizemli düşlerden. Bazen çocuk bazen kadın Ya da heybetli bir adam Küçük bir çocuk kadar kırılgan Belli izdüşümü harcanan ömrün. Duygu dediğin o anlık serzeniş Mantık terk etmiş çoktan… Kolay mı vazgeçmek kendinden Mümkün mü ayıklamak onca çer çöpü Haydi, haykır ne varsa sakladığın Kolaysa yâdsı o hayaletleri Kopar tüm zincirlerini. Hadi kesin artık şu hesabımı Çoktan seyreldi zaman Kolaysa çepeçevre zincirlerle Tutsak edin ruhumu Nihayete erdi artık o anın büyüsü. |
Özlem Demirkaya &*.*&