vefa
gecenin kesilmeyen uğultusu
sessizlik demlenme telaşında yuvalanmak ister ense kökünüze telaşlı geveze bir kuş yuva bozmanın yoktur kitapta yeri katlanmalı kendin kadar kendine hasta eden ödünç alınan öç belki intikamı soğuk yeme telaşı örtün üstünü miş olsun cekler cereyana kapılıp üşümesin şimdi yoktur hayali tutsak olanın öngörüsü şekilden ibaretse eşya ruhumuz ölmüş demektir bırakın rüyalar bari özgür kalsın deniyet mimsizlere vefa yeter bize |