VAR İLE YOK ARASI MUAMMA
Ben dönmedim ki hiç seferden Sevdiğim
Müebbete gark olmuş bir neferdim herdaim Şakaklarımdaydı mavzerin en karası Ellerim kan içindeydi Biraz senden, biraz benden Sırtımı dayadığım her duvar viranken Dönebilir miydim dönülmezliklerden Gökyüzüm olmadı benim mesela Ya da hiç uzanmadım çimenlerin en yeşiline Attığım adımlarda çamurlar pusuya yatmışken Düşleyemedim hiç yağmur altında dans etmeyi Veya giremediğim denizler oldu benim Sandım ki, girersem karalar bağlar tüm okyanus Bilemedim çocuklar gibi gülücükleri cebimde taşımayı Çalınmışken benliğim, en orta yerinden Beceremedim çocuk misali bulutlara serilmeyi İstemedim sanma Sevdiğim kuş olup uçmayı Kırık kanatlarla mümkün müydü gökyüzünde süzülmek Arada soluklanıp yeryüzünü tavaf etmek Gönlümde yatan koca bir evren varken Bilir misin varlığını yere göğe sığdıramamayı Arafta kalıp, çıkmaz yollara atılmayı Paslanmış çaydanlıkların Demlenemeyen bir tavıydım herzaman İçsel boyutta yıldırımlar sek sek oynarken Dışsal boyutta yedek kulübesindeydim hep Top hep ayağımın ucuna gelirdi de Ürkek bir serçeye bürünüp kaydırırdım tabanlarımdan Tırnaklarımın arasındaydı mücadelem/davam Örümcek ağları dolanmasaydı parmaklarıma Avuçlardım ellerime düşen her damlayı Zehirli kelimeler saplanmasaydı alnımın ortasına Kuş olup uçardı çehrem, yüreğimin götürdüğü her kareye Eteklerimde binlerce el varken Kaldıramadım bedenimi kainatın buzullarından Ne zaman uzattıysam kollarımı ateşe Isıtmadı, yaktı damarlarımı/hücrelerimi Beceremedim mi nefes alıp içimi doldurmayı Sevdiğim Bilemedim mi yiyip de lokmaları içimde saydırmayı Neydi benden ırak olan Kimdi içimdeki ülkeyi yıkan Hangi sağnak yağışın kurbanıydı Öz’üm Hangi fırtınanın yıkılan umuduydu sözüm Ben herzaman yanındayım Sevdiğim Biraz günahımla Biraz sevabımla Ne sana yakın Ne senden uzak Kâh bilinmezliklerde Kâh yüreğinin en gizli yerinde Âh’larımın tükendiği Vâh’larımın silsilesinde... TÜLAY YILDIRIM EDE |
bu gönül sayfasında çağlayan var
kocaman tebriklerimle