Ben dönmedim ki hiç seferden Sevdiğim
Müebbete gark olmuş bir neferdim herdaim
Şakaklarımdaydı mavzerin en karası
Ellerim kan içindeydi
Biraz senden, biraz benden
Sırtımı dayadığım her duvar viranken
Dönebilir miydim dönülmezliklerden

Gökyüzüm olmadı benim mesela
Ya da hiç uzanmadım çimenlerin en yeşiline
Attığım adımlarda çamurlar pusuya yatmışken
Düşleyemedim hiç yağmur altında dans etmeyi
Veya giremediğim denizler oldu benim
Sandım ki, girersem karalar bağlar tüm okyanus
Bilemedim çocuklar gibi gülücükleri cebimde taşımayı
Çalınmışken benliğim, en orta yerinden
Beceremedim çocuk misali bulutlara serilmeyi

İstemedim sanma Sevdiğim kuş olup uçmayı
Kırık kanatlarla mümkün müydü gökyüzünde süzülmek
Arada soluklanıp yeryüzünü tavaf etmek
Gönlümde yatan koca bir evren varken
Bilir misin varlığını yere göğe sığdıramamayı
Arafta kalıp, çıkmaz yollara atılmayı

Paslanmış çaydanlıkların
Demlenemeyen bir tavıydım herzaman
İçsel boyutta yıldırımlar sek sek oynarken
Dışsal boyutta yedek kulübesindeydim hep
Top hep ayağımın ucuna gelirdi de
Ürkek bir serçeye bürünüp kaydırırdım tabanlarımdan
Tırnaklarımın arasındaydı mücadelem/davam
Örümcek ağları dolanmasaydı parmaklarıma
Avuçlardım ellerime düşen her damlayı

Zehirli kelimeler saplanmasaydı alnımın ortasına
Kuş olup uçardı çehrem, yüreğimin götürdüğü her kareye
Eteklerimde binlerce el varken
Kaldıramadım bedenimi kainatın buzullarından
Ne zaman uzattıysam kollarımı ateşe
Isıtmadı, yaktı damarlarımı/hücrelerimi

Beceremedim mi nefes alıp içimi doldurmayı Sevdiğim
Bilemedim mi yiyip de lokmaları içimde saydırmayı
Neydi benden ırak olan
Kimdi içimdeki ülkeyi yıkan
Hangi sağnak yağışın kurbanıydı Öz’üm
Hangi fırtınanın yıkılan umuduydu sözüm

Ben herzaman yanındayım Sevdiğim
Biraz günahımla
Biraz sevabımla
Ne sana yakın
Ne senden uzak
Kâh bilinmezliklerde
Kâh yüreğinin en gizli yerinde
Âh’larımın tükendiği
Vâh’larımın silsilesinde...

TÜLAY YILDIRIM EDE