O’na söyle
o’na söyle Leyla
ben söndürmedim ay ışığını
...ki ismimle müsemma

Babam dediydi
geldiğinde ay hilâldi
ışığın yüzüme vurduğunda
su uyuyordu nilüfer çiçeklerinin koyununda
bir peri geldi
geceye inat karanlığın bağrından
adı İlayda...

Uzun zaman önceydi
güneş böyle sinsice yakmamıştı tenimi
nefes aldığım şehir bu kadar dar gelmemişti bedenime
bu şehirden ayrılmam zor olsa da...gitmeliyim
ellerini çektiğinde ellerimden...babam
bir deli rüzgâr esti buluttan
yine bu mevsimdi
ah ilk göz ağrım, kapanmayacak ilk yaram

temmuz yanığı..!
yarama tuz basan...

...

Gideceğim desem de nereye..?
ben bende yokum ki...Leyla
rengi bahtımca kara olan gözleri
acı bir şiir lekesi bırakıp gözlerimde
katlime ferman yazıp beni benden alıp gitti
o’ biliyor
o’ biliyor
gözlerim gözlerinden başka yurt bilmez ki...Leyla

Dün geceydi
aynı yer aynı mekan
yaslandığım yüzünün tenhasında
okudukça dokundukça türkünün sözlerine
sakalı yorgun adam
sevdam ağrıyor
boşluğa daldırdığım gözlerimde su yürüyordu
o’ görmüyordu
o’ görmüyordu...Yıldızlar şahit

o’na söyle
o’na söyle Leyla
bir babamın
bir de ‘O’nun gözleri çekildiğinde bakışlarımdan
güneş böylesine sinsice yakmamıştı tenimi...



A.İlayda Beydemir