Ben mi gittim uzaklara ey sevgili Mersin !
Yoksa sen mi gittin tersin tersin ?
Lakin Maria’nın gidişiyle ben de artık sen bittin !
Güney’den Batı’ya duyulmadı ki daha Maria’dan sonra sesin
Hangimizin talihsizliği girdi aramıza
Ayrı ayrı yönler de kurbanlarıı olduk giden sevgilinin...
***
Son görüşüm olmuştu Maia ile senin
O sarhoş treninin penceresinden
Dümyam hala kendiiyle doluyken
Meğer Maria bize hiç haber vermeden
Yetim bırakmıştı ikimizi de ülkesine dönerken…
***
Ey aşklar kenti Mersin !...Ey Maria !
Özlemlerimin baş köşesindesiniz sizler hala
Bir gün dönerse sevgili Maria
Bilinsin ki gözlerim açık gitmeyecek öbür dünyaya
Tekrar gidişiyle hayat bana zindan olsa da…
***
Keşke seninle geçen ömrümün kıyıcığına bir daha ilişebilsem
Doyardım aşkına, doyardım nerede yaşayıp nerede ölsem
Bir filmden süzülür gibi ulaşırdım sana anıların dehlizlerinden
Akdeniz’in o sarı güneşinden yudumlardık biz Maria ile eskidenB
Birlikte palmiye gölgelerin de gezinirken…
***
Yüreğim kendinin amansız ayrılığınıı göğüsleyerek buraya geldi
Ben bunu yaşarken tek umudum Maria’nın düşleriydi
Lakin onun düşlerinin varlığı,
Benim bu dünyayla irtibatımı sağlayan tek oksijenimdi…
***
Altım Akdeniz’di, üstüm gök denizdi
Ortasında ise mersin’in sen vardın Maria
Çılgın sevdiğinle dolaşırdım palmiye kuşatması altında
Hele olduğun zamanlar Mersin’in mavi bağrın da
Ancak bütünleşe bilirdim ey sevgili Maria !
Ben bu yalan dünyayla…
***



Ben sarı sıcaklı Güney’in o hayal aleminde
Onun yürek beşiğinde sallanıyordum öyle
Maria’nın varlığıyla bir o yana bir bu yana gide gele
Akdeniz gözlü sevgili Maria sen gidince
Simsiyah artık bu can simsiyah ben de
Çünkü sen de kaldı ömrümün mavi rengi sen de
***
Maria ve de Akdeniz
O zamanlar yeni yeni beraberiz
Hatta biziz ve daha çok bizbizeyiz
Mersin’di buna tek şahidimiz
Sycamore’nin güvertesiydi tanışma yerimiz
Bir gün bir de anladık ki biz,
Bütün güzelliklerin kölesiyiz !…
***
Maviye boyamaya çabalardı geleceğimizi Akdeniz
Maria’nın gözlerine çalardı düşlerimin de rengi
Islak, derin, meltemli ve de nemli
Bazen o mavi gözlerin içine sığdıramayıp kendimi
Sensiz gezerdim ben o koskocaman Mersin’i…
***
Bir gözleri ela kişiydim Akdeniz’le aranızda sadece
Onlardan fazla yansırdı ama maviniz benim gözlerime
Onlara bakarken arzu dolu süzmelerle
Mavileşirdi gözlerim birden bire
Üzüm üzüme bakar gibi ister istemez sanki benim de !…
***
Maria’nın bakışlarını süzerdi hayran hayran elalarım
Öyle ya, bunca mavi arasında ben neden ela kalayım ?
Cinayet mavisi gibi olurdu onlara baka baka
Adeta elalarım !
İki adet mavi vardı dünya da; Maria ile Akdeniz tanıdığım
Üstelik ben bile mavi’ye ilticadan yanaydım…
***
Maria bakışlarıyla yüreğimi döverdi !
Her bakışında gözlerimin ela kimliği iflas ederdi !
Elalarım gözlerimden silinip
Kendisine esrarengiz giysiler giyerdi
O’nun gözlerinin kıvılcımlarıyla, gözlerim öz rengini inkar ederdi !...
***
Şimdi bakarken Maria’nın mavi yollarını sancım durulmaz
Sarhoş dalgalardan ise insana hiç bir umut ışığı doğmaz
Kim demiş erkekler ağlamaz
Ağlar, hem de olmayan sabahlarca ağıtları susmaz
Akreplerce, yelkovanlarca gözler kapanmaz
O’nun bu veda kaçamağının yüzünden hıçkıra hıçkıra !
Gözler kan çanağına banmaktan yorulmaz
Ve biliyorum ki büyük kaybeden bu ben asla iflah olmaz !…
***
Gurur duyuyorum şimdi o gözyaşlarımla
Aşkımın gücünü de öğretmiş olduğu için sonradan bana…
Sen ey melek yüzlüm, sen ey Maria !
NE OLUR DÖNERSEN BİR GÜN BANA
HANİ O MAVİ GÖZLERİN VAR YA;
ONLARI MUTLAKA VE MUTLAKA,
BEN DE BIRAKMAYI SAKIN UNUTMA ?!!!..........
////////
//////////////////////////////////
İSMAİL HAKKI GÜRCANOK
///////////////////////////////////